Türk Edebiyatı

Köylünün Durumu Şiiri – Mehmet Akif Şiirleri

KÖYLÜNÜN DURUMU

Köylünün bir şeyi yok, sıhhati, ahlâkı bitik.
Bak o sırtındaki mintan bile tiftik tiftik.
Bir kemik bir deridir ölmedi kaldıysa diri,
Nerde evvelki refahın acaba onda biri?
Dam çökük, arsa rehin, bahçeyi icra ister;
Bir kalem borca bedel faizi defter defter…
Hiç bakım görmediğinden mi nedendir, toprak
Verilen tohmu da inkâr edecek… öyle çorak,

Bire dört aldığı yıl köylü emin ol kudurur
Har vurur bitmeyecekmiş gibi harman savurur.
Uğramaz, gün kavuşur, çiftine yahut evine:
Sabah iskambil atar kahvede akşam domine.
Kısacık, faidesiz ilmi kadardır dini;
Ne evamir ne nevahi… seçmez hiç birini.
Namazın semtine bayramları uğrar sade
Hiç su görmez yüzünün düşmanıdır seccade.

Sıtma, fuhş, içki kumar, türlü fecai salgın..
Sonra söylenmeyecek şekli de var hastalığın.
Bir taraftan bulanır levse hesapsız namus
Bir taraftan serilir toprağa milyonlarla nüfus.
Evlenip aile teşkili bugün zor geliyor
Görüyorsun ya nikâhlar ne kadar seyreliyor.

Âsim, 1924