John Hicks Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

HICKS, John Richard (1904 – 20 Mayıs 1989)

İngiliz, iktisatçı. Genel denge kuramına ve genel denge sisteminin istikrarı konusuna yaptığı katkılarla tanınmıştır.

8 Nisan 1904’te Warwick’te doğdu. Yükseköğrenimini Oxford’da Clifton College ve Balliol College’ da tamamladı. 1926-1935 arasında Londra İktisat Okulu’nda (LSE), 1935-1938 arasında Cambridge’de Gonville and Cauis College’da öğretim üyesi olarak çalıştı. 1938’de Manchester Üniversitesi’ne politik iktisat profesörü olarak atandı. 1946-1952 arasında Oxford Üniversitesi’nde Nuffield College’da çalıştı, 1952’den bu yana aynı üniversitede Ali Souls College’ da öğretim üyeliği yapmaktadır. 1972’de Nobel İktisat Ödülü’nü Kenneth Arrow ile ortaklaşa kazandı.

Nobel iktisat Ödülü’nü kazanmasının nedeni olarak genel denge kuramına, özellikle de dışardan gelen şoklar karşısında genel denge sisteminin istikrarı konusuna yaptığı katkılar, refah iktisadında “indeks sayıları” sorunu üzerine yaptığı çalışmalar, tüketici artığı kavramına getirdiği yeni yorum belirtilmektedir. Hicks’in katkıları bu kadar değildir. Theory of Wages (“Ücretler Kuramı”) adlı yapıtında klasik marjinal verimlilik kuramını geliştirmiş, konjonktür kuramına yeni bir yaklaşım sağlamış, yatırım-tasarruf ve para talebi-para arzı eğrileriyle Keynes sistemine belirlilik getirmiştir. Çalışmalarının bütününde kuramsal kalmış, hipotezlerini teste tabi tutmamıştır.

Marjinalist iktisatçıların faydanın ölçülebilirliği ile ilgili hipotezlerine (kardinal yaklaşım) karşın, Antonelli, Slutsky, Walras, Fisher gibi iktisatçılar tüketici seçimiyle ilgili akılcı ilkelere varmak için hangi maldan ne kadarının diğer maldan hangi miktara tercih edildiğinin bilinmesinin (ordinal yaklaşım) yeterli olduğunu gösterdilerse de, görüşleri yeteri kadar dikkati çekmedi. Hicks, R.D.G.Allen ile birlikte 1934’te Economica’da yayımladığı bir makalede kayıtsızlık eğrilerinden, ordinal fayda temelinde, tüketici davranışını çözümlemekte nasıl faydalanılabileceğini gösterdi. Hicks, aynı yaklaşımı refah iktisadında da uyguladı. Pareto’nun bireysel faydaların ölçülebileceği, fakat bireyler arası fayda karşılaştırması yapılamayacağı varsayımına dayanan refah ölçütüne (bir iktisat politikası, bazılarının durumunu düzeltirken hiç kimseyi eskisine oranla daha kötü duruma sokmuyorsa kabul edilebilir) karşı, Kaldor ile birlikte, iyi duruma geçenin kötü duruma düşene onu eski durumuna getirecek varsayımsal bir tazminat ödemesi durumunda bile eskisine oranla daha iyi bir durumda bulunuyorsa, bu iktisat politikasının kabul edilmesi gerektiği ölçütünü getirdi (Kaldor-Hicks ölçütü). Yine, tüketici artığının ölçüsü olarak, fiyattaki düşüşün yol açtığı refah artışını tam telafi edecek gelir azalışından faydalandı.

Konjonktür dalgalanmalarını açıklamak için, Keynes’in çarpan sürecini, tüketici ve yatırımcıların davranışsal zaman gecikmelerini, hızlandıran sürecini, Harrod’un büyüme ve istikrarsızlık modelini fark denklemleri içinde birleştirdi. Bu şekilde, hızlandıran katsayının ve marjinal tüketim eğiliminin değerine bağlı olarak şiddeti gitgide artan, gitgide azalan ya da sürekli olarak kendini yineleyen konjonktür dalgalan elde edebiliyordu. Ne var ki, modelin aşırı mekanik olması ve matematik düzenliliğin gerçek yaşamla bağdaşmaması, bu çalışmanın katkı niteliğini zamanla azalttı.

•    YAPITLAR (başlıca): The Theory of Wages, 1932, (“Ücretler Kuramı”); Value and Capital, 1939, (“Değer ve Sermaye”); The Social Framework, 1942, (“Toplumsal Taslak”); A Contribution to the Theory of the Trade Cycle, 1950, (“Konjonktür Dalgası Kuramına Bir Katkı”); A Revision of Demand Theory, 1956, (“Talep Kuramına Yeniden Bir Bakış”); Capital and Growth, 1965, (“Sermaye ve Büyüme”); Critıcal Essays in Monetary Theory, 1967, (“Paıa Kuramı Konusunda Eleştirel Denemeler”); A Theory of Economic Hıstory, 1969, (“Bir iktisat Tarihi Kuramı”); The Crisis of Keynesian Economics, 1974, (“Keynesci İktisadın Bunalımı”); Capital and Time: A Neo-Austrian Theory, 1977, (“Sermaye ve Zaman: Bir Yeni Avusturya Kuramı”); Causality in Economics, 1979, (“İktisatta Nedensellik”).

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi