Ingmar Bergman Kimdir, Hayatı, Filmleri, Hakkında Bilgi

BERGMAN, Ingmar (1918 – 30 Temmuz 2007, Farö)

İsveçli sinema ve tiyatro yönetmeni. İskandinav sinemasının en önemli temsilcilerindendir.

Ernst Ingmar Bergman, 14 Temmuz 1918’de, İsveç’in Uppsala kentinde Protestan bir rahibin oğlu olarak dünyaya geldi. Çocukluğundan beri sahne ve sinema ile ilgiliydi. On iki yaşında kendisine armağan edilen oynatıcıyla başlayan bu tutku, üniversitede yönettiği öğrenci oyunları ve amatör tiyatro çalışmalarıyla sürdü. 1944’de Hâlsingborg Şehir Tiyatrosu’n-da çalışmaya başladı. Göteborg Şehir Tiyatrosu’na geçtiğinde tiyatro yönetmeni olarak ünü perçinlenmiş bulunuyordu. İsveç sinemasına yeni yetenekler kazandırmak isteyen Svensk Filmindustri için senaryo editörlüğü yaparken ilk yönetmen yardımcılığı denemesine girişti.

İlk film çalışmaları
1944’te Alf Sjöberg’in Hets (“Cinnet”) filmindeki yardımcılığından sonra 1945’te, senaryosunu da yazdığı Kris (“Kriz”) adlı ilk filmini yönetti. Yönetmen, bir taşra melodramı olan bu filmi “ne pahasına olursa olsun bir film çekmek için” kabul ettiğini söyler. Bir yıl sonra Det Regnar pa var karlek (“Aşkımızın Üzerine Yağmurlar Yağıyor”) adlı filmi çekti. Bir Norveç sahne oyununun uyarlaması olan film yoğun kara film (gangster, dedektif ve korku filmleri) etkileri taşıyordu. Bergman 1947’de ünlü ve deneyimli bir yönetmen olan Gustaf Molander için bir film senaryosu yazdı: Kvinna utan ansikte (“Yüzü Olmayan Kadın”). Bu çalışmadan yararlanarak da bir sonraki filmini yaptı. Skepp till Indialand (“Hindistan’a Bir Gemi”) gene bir oyun uyarlamasıydı. Bergman senaryoda daha sonra sık sık ele alacağı iki izleği, baba kompleksi ile otorite sorununu vurguladı. Ayrıca gene ilk kez bu filmde ayrı iki anlatının kesişip örtüşmesi tekniğini kullandı. 1947’de Mıısik i Mörker (“Karanlıkta Müzik”) ve daha sonra Hamn-stad’ı (“Uğranılacak Liman”) çekti. Hamnstad, Berg-man’ın öteki filmlerinde görülmeyen belgeci bir anlayışla çekilmiş bölümler içeriyor ve Italyan Yeni-Gerçekçilik’inden izler taşıyordu. Bu sıralarda, kendi oluşturduğu konulara oyuncuları alıştırması ve rollerini benimsetmesi başarılı vönü olarak dikkat çekmeye başlamıştı. 1949 tarihli Fangelse (“Hapishane”) çoğu iç mekânlarda geçen bir filmdir. Bergman’m ana izleklerinden olan kötülük ve şeytan, ilk olarak burada ortaya çıkar. Bir fahişevle onu intihara sürükleyen nedenleri konu alan film karamsar, nihilist bir eğilimi yansıtıyordu.