Tarihi Şahsiyetler

II. Melikül Adil Kimdir, Hayatı, Dönemi, Hakkında Bilgi

Ebû Bekr Seyfüddîn el-Melikü’l-Âdil Muhammed b. el-Meliki’l-Kâmil Muhammed b. el-Meliki’l-Âdil Muhammed (ö. 645/1248) Eyyûbî hükümdarı (1238-1240).

615 (1218) veya 617’de (1220) doğdu. Eyyûbî Sultanı el-Melikü’l-Kâmil Muhammed’in üç oğlundan en küçüğüdür. Adı kaynaklarda ilk defa 627 (1230) yılında ağabeyi el-Melikü’s-Sâlih Eyyûb’un veli­ahtlıktan azledilmesiyle ilgili olarak zikredilir. Bu olaydan sonra Sultan el-Melikü’l-Kâmil Mısır’da bulunmadığı zamanlarda küçük oğlunu nâib olarak bırakmış ve 630’da (1233) onu resmen veliaht tayin etmiştir. el-Me­likü’l-Kâmil’in 635’te (1238) ölümü üze­rine Dımaşk’ta toplanan emîrler Kahire’-de bulunan II. el-Melikü’l-Âdil’i sultan seç­tiler, amcasının oğlu el-Melikü’l-Cevâd Yûnus’u da onun Dımaşk naibi olarak tayin ettiler. Emirlerin tercihlerini bu yönde kullanmalarının sebebi zayıf olan bu me­likleri istedikleri gibi yönetebileceklerini düşünmeleriydi. II.el-Melikü’l-Âdil’in ilk icraatlarından biri Halep’e elçi gönderip babasının döneminde olduğu gibi hutbe­nin kendi adına okunmasını talep etme­sidir. Ancak bu isteği kabul edilmedi.

Kerek hâkimi el-Melikü’n-Nâsır Dâvûd, amcası el-Melikü’l-Kâmil ile henüz hayat­ta iken yaptığı anlaşmaya dayanarak Dı­maşk nâibliğini İstiyordu. Dımaşk’ın el-Melikü’l-Cevâd’a verilmesi yüzünden Filis­tin’in sahil bölgelerini işgal eden el-Meli­kü’n-Nâsır Davud’un üzerine yürüyen el-Meiikü’l-Cevâd Yûnus onu yenerek bu bölgeleri topraklarına kattı. el-Melikü’l-Cevâd’ın gereğinden fazla güçlendiğini düşünen II. el-Melikü’l-Âdil ona bu top­raklan el-Melikü’n-Nâsır’a bırakmasını emretti. el-Melikü’l-Cevâd’ın Dımaşk’a döndüğünde hutbede II. el-Melikü’l-Âdil’-den sonra kendi ismini okutarak bağım­sız hareket etmeye başlaması, Suriye’de­ki diğer Eyyûbî melikleriyle kendisine kar­şı planlar yapması ve halka zulmetmesi üzerine II. el-Melikü’l-Âdil, onun Dımaşk naibi yapılmasında etkili olan emîrlerden İmâdüddin İbn Şeyhüşşüyûh’u gönderip Dımaşk’ı ondan teslim almasını istedi. Bunun karşılığında el-Melikü’l-Cevâd’a bazı yerleri iktâ olarak vermeyi teklif et­tiğini kendisine bildirmesini söyledi. Sul­tanın teklifini kabul etmediği gibi Emîr İmâdüddin’i de öldürten el-Melikü’l-Cevâd. el-Melikü’l-Kâmil’in Sincar’da ve do­ğu bölgelerinde hüküm süren büyük oğ­lu el-Melikü’s-Sâlih Eyyûb’a sahip olduğu Sincar, Rakka ve Âne karşılığında Dımaşk’ı vermeyi önerdi. Teamüle göre kendisinin Eyyûbî sultanı olması gerektiğini düşü­nen, ancak hem daha babasının sağlığın­da veliahtlıktan aziedildiğinden hem de babasının vefatı esnasında Rahbe’yi ku­şatmakta olduğundan kendisi dışında gelişen olaylara müdahale edemeyen el-Melikü’s-Sâlih bu defa fırsatı kaçırmayıp el-Melikü’l-Cevâd İle anlaştı ve Dımaşk hâ­kimi Oldu. [Cemâzlyelâhir 636/Ocak 1239]Dımaşk ve yöresinin elinden çıktığını gö­ren II. el-Melikü’l-Âdil buna karşılık el-Melikü’n-Nâsır Dâvûd ile ittifak yaptı.