Ignac Goldziher Kimdir, Kısaca Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

GOLDZIHER, Ignac (1850-1921)

Macar, doğubilimci. Batı’da çağdaş İslam araştırmalarının temelini atmıştır.

22    Haziran 1850’de Szekesfehervâr’da (Zigetvar) doğdu, 13 Kasım 1921’de Rotlauf’ta öldü. İspanya’ dan Hamburg’a, oradan da Macaristan’a göç eden bir Yahudi aileden geliyordu. Koyu dindar bir çevrede yetişti. Budapeşte’de sürdürdüğü ortaöğreniminden sonra, Budapeşte, Berlin, Leipzig ve Leiden’de okudu. Budapeşte Üniversitesi’nde, Türkoloji Bölümü’ nün kurucusu Arminius Vambery’nin öğrencisi oldu. Türkçe, Farsça ve Arapça öğrendi. Berlin’de Arap ve Sami filolojileri üzerine dersler aldı. Yahudi araştırmalarıyla ilgilendi. 1869-1870’te Leipzig’de, büyük ölçüde etkilendiği Sami dilleri profesörü Heinrich Leberecht Fleischer’in (1801-1888) öğrencisi oldu. Onun yönetiminde yaptığı doktora tezini 1870’te tamamladı. İki yıl boyunca Arapça yazmaları inceledi, bir süre Leiden’de eğitim gördü. 1872’de Budapeşte Üniversitesi’nde Arap filolojisi doçenti oldu. Daha sonra İbranice dersleri verdi. 1873-1874’te, Mısır, Filistin ve Suriye’yi kapsayan bir inceleme gezisine çıktı. Macar Bilimler Akademisi üyeliğine seçildi. 1894’te profesör oldu. Budapeşte Üniversitesi Sami Dilleri Kürsüsü başkanlığım ölümüne değin sürdürdü. 741 parça olduğu belirtilen yapıtlarının çoğu Almanca olarak basıldı.

Goldziher, İbrani filolojisi üzerine olan ilk yapıtlarından sonra, Arap ve İslam araştırmalarına yönelmiştir. 1884’te yayımlanan ve Batı’da İslam fıkıh araştırmalarının öncüsü olarak kabul edilen Die Zâhiriten (Zahirîler) adlı çalışması, İslam fıkıh mezhebi Zahirîler üzerine, o güne değin yayımlanmamış kaynaklara dayanarak hazırlanmış bir yapıttır. 1889-1890’da yayımlanan, 2 ciltlik Muhammedanische Studien (“İslam Araştırmalan”) adlı yapıtı çağdaş İslam araştırmalarının temel taşlarından biridir.

•    YAPITLAR (başlıca): Der Mythos bei den Hebraeem und seine geschichtliche Entwicklung, 1876, (“İbraniler’de Mit ve Tarihsel Gelişimi”); Die Zâhiriten, 1884, (“Zahirîler); Muhammedanische Studien, 2 cilt, 1889, 1890, (“İslam Araştırmaları”); Abhandlungen zur arabischen Philologie, 2 cilt, 1896, 1899, (“Arap Filolojisi Üzerine Araştırmalar”); Vorlesungen über den İslam, 1910, (“İslamiyet Üzerine Dersler”); Die Richtungen der islamischen Koranauslegung, 1920, (“İslami Kuran Tefsirinin Yönelimleri”).

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi