Hudeybiye Antlaşması ve Maddeleri Hakkında Bilgi

Hz. Muhammed, Hicretin 6.ylı Zilkade ayında (Mart-Nisan 628} yaklaşık binbeşyüz arkadaşıyla (Sahabe) birlikte Mekkeye gidip Kabe’ye umre ziyareti maksadıyla yola çıktı. Müslümanların amacı umre olduğundan yanlarına  kılıçlarından başka silah almamışlardı. Mekke’li putperestler (Müşrik) Hz. Muhammed ve arkadaşlarının hareketini haber alınca toplanıp durumu müzakere ettiler ve Müslümanları Mekke’ye sokmamaya karar verdiler.

Hz. Muhammed bir elçi gönderip Kabe’yi ziyaret amacıyla geldiklerini bildirdi. Fakat putperestler red cevabı verdiler. Hz. Muhammed bu kez Hz. Osman’ı  gönderip putperestleri ikna etmek istedi. Bir süre sonra Hz. Osman’ın öldürüldüğüne dâir şayiası çıktı. Bunun üzerine Müslümanlar bir ağaç altında toplanarak “Ölünceye kadar savaşmak üzere”  Hz.Muhammed’e biat ettiler (Biati Rıdvan). Daha sonra Hz. Osman gelip duruma Hz. Muhammed’e anlattı. Kureyş putperestleri bu yıl Müslümanların Mekke’ye girip Kabe’yi ziyaret etmelerine razı olmuyordu. Putperestlerin temsilcisi Süheyl b. Amr ile Hz. Muhammed arasında yapılan Hudeybiye anlaşmasının şartları şunlardır:

1- Müslümanlar bu yıl Mekke’yi ziyaret etmeksizin Medine’ye dönecekler.

2- Gelecek yıl Mekke’yi ziyaret edebilecekler, fakat üç günden fazla kalmayacaklar.

3- Müslümanlar silahsız gelecek ve yanlarına sadece kınlarında duran kılıçlarını bulundurabilecekler.

4- Müslümanlar Mekke’de bulunan Müslümanlardan hiçbirini yanlarında götürmeyecekler. Medine’ye giden Müslümanlardan Mekke’de kalmak isteyen olursa onu bırakacaklar.

5- Müslümanlardan veya putperestlerden biri Medine’ye sığınacak olursa Kureyş’e teslim edilecek, fakat Müslümanlardan biri Kureyş’e sığınacak olursa iade edilmeyecektir.

6- Arap Kabileleri istedikleri tarafla birleşmekte serbesttir.

Hudeybiye anlaşması sathen Müslümanların aleyhine görünüyordu ise de aslında İslam’ın muzaffer hayatına bir başlangıç teşkil ediyordu. Kur’ân-ı Kerim’deki bu anlaşmadan bahseden ilgili ayette “Biz sana gerçek zaferlerin kapısını açtık” buyurulması da Hudeybiye Anlaşması’nın niteliğini gösterir.