Halep Şehri Tarihçesi/Tarihi, Yerleri/Eserleri, Hakkında Bilgi

Halep. Suriye’nin ikinci büyük şehri.

Kuzey Suriye’nin en önemli şehri ve kendi adını taşıyan ilin merkezi olup Ana­dolu’dan Mezopotamya’ya ve Akdeniz’­den İran’a giden anayolların kavşak nok­tasında kurulmuştur. Bu dikkat çekici coğrafî konumu dolayısıyla kervanların uğrak yeri olmuş, bunun sonucunda ti­caretle zenginleşip medeniyette yükse­lirken sık sık aynı yollardan sefere çıkan orduların tahribatına ve yağmalarına mâruz kalmıştır. Şehir, Eskiçağ tarihinde taşıdığı Önemi coğrafî konumu kadar fır­tına tanrısı Adad’ın kült merkezi olması­na da borçludur.

İlk olarak milâttan önce III. binyıl çivi yazılı Akkad tabletlerinde Halaba ve Hal-man / Halvvan şeklinde adına rastlanan Halep’in milâttan Önce XVIII. yüzyılda Yamhad Krallığı’nın başşehri olduğu görülür. Halep, daha sonra Anadolu’da ku­rulan Hitit Krallığı’nın eline geçerek bu devletin imparatorluk döneminde en önemli eyalet merkezlerinden birini oluş­turdu; imparatorluğun dağılmasından sonra da Halpa Krallığı adıyla müstakil bir Geç Hitit devleti haline geldi. Milât­tan önce IX. yüzyılın ortalarında Asur İmparatorluğu topraklarına dahil olan şehir yavaş yavaş önemini kaybetmeye başladı. Pers hâkimiyeti sırasında ise sadece tanrı Adad sebebiyle hatırlanan küçük bir yerleşim merkezi durumuna düştü. Ancak Helenistik dönemde Suriye Kralı Seleukos Nikator (m.ö. 305-280) tarafından Grek mimarisine uygun yeni bir planda imar edilmesiyle eski önemi­ne kavuştu ve Beroia adını aldı. Bu dö­nemde şehrin imarına vesile olan tanrı Adad’ın da Halep Zeusu adıyla anıldığı görülür. Halep Romalılar zamanında bü­yümesine devam etti ve kalesi de kutsal mekânları barındıran bir akropol haline geldi. Bizanslılar zamanında ise çok sayı­da kilisenin bulunduğu bir Hıristiyanlık merkeziydi. Şehir bugün de başpisko­posluk ve Mârûnî piskoposluğudur.