Edebi Şahsiyetler

George Makdisi Kimdir, Hayatı, Kitapları, Hakkında Bilgi

George Makdisi (1920-2002) Lübnan asıllı Amerikalı şarkiyatçı.

I. Dünya Savaşi’nın hemen öncesinde Lübnan’dan Amerika Birleşik Devletleri’ne göç eden bir ailenin çocuğu olarak 1920 yılında Detroİt’te (Michigan) doğdu. İlk eği­timini burada ve 1930’da ailesiyle birlikte geri döndüğü, Fransız mandası altındaki Lübnan’da aldı. 1937’de tekrar Detroit’e dönerek orta öğretimini Saint Joseph’s High School’da tamamladı. Bir müddet çeşitli işlerde çalıştıktan sonra II. Dünya Savaşı sırasında dört yıl Amerikan ordu­sunda görev yaptı. Savaşın ardından girdi­ği Michigan Üniversitesi’nin (Ann Arbour) tarih ve siyaset bilimleri bölümünden 1947 yılında mezun oldu. 1948’de George Town Üniversitesi School of Foreign Service’ten sosyal bilimler alanında ikinci bir lisans derecesi daha aldı. 1950 yılında A Study of the Constitutional Development of Lebanon under the French Mandate adlı teziyle aynı üniversitede yüksek lisansını tamamladı. Bir müddet Princeton Üniversitesi’nde Arap tarihi, Türkçe ve Farsça okudu. Ancak burada alanıyla ilgili doktora yapma imkânı bu­lamadığından Sorbonne Üniversitesi’ne gitti.

Paris’te bulunduğu yıllar Makdisi’nin fikrî oluşumuna ve bundan sonraki aka­demik kariyerine yön verdi. Burada Louis Massignon, M. Henri Laoust, Louis Gardet, Claude Cahen, Henri Masse, Regis Blachere, E. Levi-Provençal ve Hamîlton Alexander R. Gibb’in derslerine katıldı. Özellikle Massignon ve Laoust’un fikirleri ve eserleri onu çok etkiledi. Takıyyüddin İbn Teymiyye, Hanbelîlik ve Selefiyye’ye dair araştırmalarıyla tanınan Henri Laoust’la çalışmaya başladı. Massignon’un La passion d’al-Hallaj adlı eserinden ve Laoust’un Essaisur les doctrines sociales et politiques d’Ibn Taimiya adlı çalışmasından (Caire 1939) etkilenen Makdisi, Hallâc’dan öv­güyle bahseden ve İbn Teymiyye’nin ken­disine hayranlık duyduğu Selefiyye âlimi Ebü’l-Vefâ İbn Akil üzerine Laoust yöneti­minde tez hazırlamaya başladı. 0 yıllarda İbn Akil ve İslâm düşüncesiyle ilgili eser­lerin pek çoğu henüz yayımlanmadığın­dan İstanbul. Kahire, Şam, Halep, İsken­deriye, Bursa, Konya, Kütahya ve İzmir kütüphanelerinde e! yazmaları üzerinde çalıştı. Bu seyahatleri sırasında tanıştığı Dominique Sourdel ve Janine Sourdel, Georges Vajda, Nikita Eliseeff ve Georges C. Anavvatİ gibi şarkiyatçıların fikirlerin­den istifade etme imkânı buldu. Bir yan­dan Sorbonne Üniversitesi’nde doktora tezini hazırlarken diğer yandan 1953’te Michigan Üniversitesi’ne dönerek öğretim faaliyetine başladı. Daha sonra Harvard Üniversitesi’nde Arapça dersleri veren Makdisi 1964 yılında doktora tezini ta­mamladı. 1973’ten emekli olduğu 1990 yılına kadar Pennsylvania Üniversitesi’n­de çalıştı.