Edebi Şahsiyetler

Fernando Solanas Kimdir, Hayatı, Filmleri, Hakkında Bilgi

SOLANAS, Fernando (1936)

Arjantinli sinema yönetmeni. Siyasal sinemanın en önemli örneği sayılan tek bir filmiyle ün kazanmıştır.

Şubat 1936’da Buenos Aires’de doğdu. Eğitimini tamamladıktan sonra Paralel Sinema adıyla anılan bir yeraltı sinema grubu içinde yer aldı. Amerikan filmlerinin egemenliği altındaki Arjantin sinema piyasasına kökten karşı olan bu grup, ülkenin sorunlarına yönelik, doğrudan doğruya siyasal amaçlı bir sinema gerçekleştirmeyi savunuyordu. Solanas 1968’de arkadaşı Octavio Getino ile birlikte, son derece kısıtlı olanaklarla ve zaman zaman 16 mm’lik kamerayla çalışarak 4 saat 20 dakika uzunluğundaki ünlü filmi La bora de los hornos’u (“Fırınların Saati”) yaptı. Sansür ve piyasa düzeninin dışında, öğrenci örgütleri ve çeşitli siyasal kuruluşlar tarafından dağıtılan film, Arjantin’deki Peron rejimini, yaşanabilir, halkçı bir seçenek olarak yorumluyordu. Bu yönüyle ve üretim-dağıtım biçimiyle film, siyasal sinemanın en ilginç örneği olarak sinema tarihine geçti. 1970’lerde Solanas, Peronist Parti’nin ısmarladığı, Peron’un 1955’ten sonraki Madrid sürgünü dönemini anlatan uzun bir belgesel film çekti. Konulu ilk uzun filmi olan Los hijos de Fierro’yu (“Fierro’nun Oğullan”) ise, Batı Alman ve Fransız televizyonları hesabına 1972’de çevirdi.

Solanas’ın, Che Guevara’ya ve Latin Amerika’ nın kurtuluşu uğrunda yaşamım yitirenlere adadığı La bora de los bornos bir izleme sineması ürünü olarak düşünülmemiştir. İzleyicilerce geliştirilmekte, tamamlanmakta ve oluşturulmaktadır. Önemli olan filmin görüntüleri değil, filmin her gösteriminde yaratılan canlı durumdur. Böylece bir eylem, tartışma ve düşünme ortamı doğmakta, her gösterimde bu ortamı güçlendirecek çeşitli olgularda filme eklenebilmektedir. Örneğin, yer yer gösterime ara verilip olaylara tanık olmuş olanlar konuşturulmakta, şarkı ya da şiirler okunmaktadır.

• YAPITLAR (başlıca): La hora de los hornos, 1968, (“Fırınların Saati”);Los hijos de Fierro, 1972, (“Fierro’nun Oğulları”); Le regard des autres, 1980, (“Başkalarının Bakışı”.)