Edebi Şahsiyetler

Eugene Ionesco Kimdir, Hayatı, Oyunları, Hakkında Bilgi

IONESCO, Eugene (1912-28 Mart 1994, Paris) Rumen asıllı Fransız oyun yazarı. İnsanın yalnızlığı ve dilin insanlar arasındaki iletişimi sağlayamadığı görüşünden yola çıkarak Uyumsuzluk tiyatrosunun ilginç örneklerini vermiştir.

26 Kasım 1912’de Romanya’da, Slatina’da doğdu, Rumen bir baba ile Fransız bir annenin çocuğudur. Doğumundan kısa bir süre sonra annesi ve babasıyla birlikte gittiği Paris’te on üç yaşına değin kaldı. 1925’te Romanya’ya döndü ve öğrenimini orada sürdürdü. Bükreş Üniversitesi’nin Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü tamamlayarak öğretmenliğe başladı, şiir ve edebiyat eleştirileri yazdı. 1936’da Rodica Burileano’yla evlendi. 1938’de kazandığı bir bursla yeniden Fransa’ya gitti ve II.Dünya Savaşı sırasında çeşitli işlerde çalışarak Paris’te yaşadı. İlk oyunu La Cantatrice chauve (Kel Şarkıcı), onun 1948’de İngilizce öğrendiği sırada, alıştırmaların kalıplaşmış cümlelerinden esinlenmesiyle ortaya çıktı. Bu konuşmaların saçmalığıyla gündelik yaşamdaki konuşmalar arasındaki benzerlikten yola çıkarak sanayileşmiş toplumlardaki insanların birbirlerine nasıl yabancılaştıklarını karikatürleştirerek sergiledi. Oyunun 1950’de Paris’te ilk sahnelenişi başarısızlığa uğradıysa da, çok geçmeden La leçon (“Ders”), Jacques, ou la soumission (“Jacques ya da Boyuneğme”), Les chaises (Sandalyeler), Amedee, ou comment s’en debarrasser (Amedee ya da Nasıl Kurtulmalı) gibi oyunlarıyla Fransa’da ve yabancı ülkelerde yaygın bir üne kavuştu.

O yıllarda Paris’te yayımlanmakta olan Le Theatre Populaire adlı bir dergide Brecht’in ve onun sözcülüğünü yaptığı Epik tiyatronun önemini vurgulayan Roland Barthes ve Bernard Dort gibi eleştirmenler Ionesco’nun siyasal bağımlılıktan kaçman bir burjuva yazan olduğunu ve gerçek bir öncü sayılamayacağını öne sürdüler. Özellikle Barthes’ın eleştirilerini bağnazlık örneği sayan Ionesco L’impromptu de l’Alma, ou le cameleon du berger (“Doğaçlama ya da Çobanın Bukalemunu”) adlı oyununda Barthes’ı durmadan vaaz veren bir papaz kılığına sokarak, ona karşı tiyatro konusundaki görüşlerini savundu.