Tarihi Şahsiyetler

Enrico Berlinguer Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

BERLINGUER, Enrico (1922)

İtalyan siyaset adamı. “Avrupa Ko-münizmi”nin savunucularındandır.

25 Mayıs 1922’de Sassari’de doğdu. 1937’den sonra anti-faşist gruplarla ilişki içine giren Berlinguer, 1943’te İtalyan Komünist Partisi’ne (İKP) kaydoldu. Partinin Sassari Şubesi Gençlik Örgütü’nün sekreterliğini yaptı. Ocak 1944’te Sassari’de başlayan anti-faşist halk ayaklanmasına katıldığı gerekçesiyle bir süre tutuklandı. 1944 yılı sonunda Uluslararası Komünist Gençlik Teşkilatı üyesi, 1949-1956 arasında Komünist Gençlik Federasyonu Genel Sekreteri oldu; 1950-1953 arasında Dünya Gençlik Federasyonu’nda görev aldı. 1945’te İKP merkez komitesi üyeliğine seçildi.

19    Mayıs 1968’deki parlamento seçimlerinde Roma’dan milletvekili seçildi. İtalyan Komünist Partisi’nin 1969’da Roma’da yapılan XII. Kongresi’nde parti genel sekreter yardımcılığına, 1972’de Milano’da yapılan XIII. Kongresi’nde ise genelsekreterliğe getirildi. Bu tarihten beri genel sekreterlik görevini sürdürmekte olan Berlinguer, aynı zamanda Avrupa Parlamentosu üyesidir.

Berlinguer “Avrupa Komünizmi” adıyla bilinen siyasal akımın temsilcilerindendir. İtalyan Komünist Partisi 1970’lerin başlarından başlayarak Fransız Komünist Partisi ve İspanyol Komünist Partisi ile birlikte proletarya diktatörlüğü kavramım reddederek, Batı tipi çoğulcu bir siyasal yapı içinde parlamenter yoldan sosyalizme geçiş görüşünü savunmaktadır. İtalyan Komünist Partisi’nin “Avrupa Komünizmi” içindeki dikkat çekici özelliği, öteki siyasi partilerle ittifak sorununu “tarihsel uzlaşma” biçiminde ortaya koyarak geliştirmesi ve İtalya’nın siyasal yaşamı içinde gerçekleştirmeye çalışmasıdır.

Berlinguer, “tarihsel uzlaşma” kavramım ilk kez 1973’te partinin yayın organı Rinascita’da (“Yeniden Doğuş”) çıkan bir makalesinde kullanmış ve önerdiği yeni stratejinin Togliatti ve Gramsci’nin görüşlerinin bir uzantısı olduğunu ileri sürmüştür. “Tarihsel uzlaşma”, 1976 genel seçimlerinden sonra İKP’nin Hıristiyan Demokratlar’a koalisyon hükümeti kurmayı teklif etmesiyle güncellik kazanmış, ancak gerek parti içindeki görüş ayrılıkları, gerekse Hıristiyan Demokratlar’ın uzlaşmaya yanaşmaması sonucu gerçekleşmemiştir.