Edebiyat

Enis Behiç Koryürek Hayatı, Eserleri, Edebi Kişiliği

Enis Behiç Koryürek. Şair, yazar. Beş Hececiler şairlerinden. (11 Mart 1893’te İstanbul’da doğdu,18 Ekim 1949’da Ankara’da öldü).

Babası Askerî Doktor Yarbay İsmail Behiç Bey, annesi Faika Hanım’dır. Çocukluğu, babasının mesleği dolayısıyla Makedonya’da geçti. Bu açıdan ilk eğitimini okullardan değil, babasından ve özel öğretmenlerden aldı. Yurda dönünce, 1909’da İstanbul Sultanisi’ni, 1913’te Mülkiye Mektebi’ni bitirdi. Hariciye Vekâletine (Dışişleri Bakanlığı) girdi. Bükreş ve Budapeşte’de konsolos kâtipliği ve konsolosluk yaptı. Geri döndüğünde, Adalet ve Çalışma Bakanlıklarında görev aldı. 1946 seçimlerinde Demokrat Parti’den milletvekili adayı oldu, ancak kazanamadı. Bundan dolayı da herhangi bir resmi bir görev alamadı. 18 Ekim 1949’da Ankara’da öldü.

İlk şiirleri 1913’te Şehbal dergisinde çıktı. Enis Behiç ilk şiirlerini Servet-i Fünun etkisinde yazdı. Diğer Beş Hececiler gibi Enis Behiç de, aruzla yazılmış ve çoğu hamasi olan bu şiirlerinden sonra, Ziya Gökalp’in etkisiyle şiirlerini hece vezni ve sade bir dille yazdı. Koryürek’in en büyük başarısı, Ahmet Haşim’in aruzla yazdığı serbest müstezat biçimini hece ile denemesidir. Buna “Süvariler, Uğursuz Baskın, Gemiciler” gibi şiirleri örnek gösterilebilir. Daha çok Türk denizciliğine ait millî heyecan yüklü epik şiirleriyle ün kazandı. 1946’dan sonra ise kaleme aldığı tasavvufî şiirlerde eski dil ve aruz veznini kullandı.

Eserleri

Şiiir

  • Miras
  • Vâridat-ı Süleyman
  • Güneşin Ölümü