Ebu’l-Berekât Bağdâdi (Filozof Biyografileri)

filozof/badadi Ebu’l-Berekât Bağdâdi

Hayatı ve Kariyeri

Bağdadî yaklaşık 470-547/1077-1152 yıllarında yaşamış, “Evhadüzzaman” (zamanın biriciği), “Seyyidülhükema” (filozofların başı), “Feylesufülevan” (zamanın filozofu) unvanlarıyla anılmış, Aristoteles (384-322) seviyesinde bir düşünür ve büyük bir tabip olarak görülmüştür. Musevi aileden gelip daha sonra Müslümanlığa geçen Bağdadi, belirttiğine göre, antik filozofların eserleri ile onlar üzerine yazılmış pek çok tefsir ve şerhleri okumuş fakat eski filozofların sözlerini özet ve kapalı görmüş, onlara şerh yazanların da bir takım karışıklık ve yanlışlığa sebep olduğunu düşünmüş, bu yüzden onlardan fazlaca faydalanamamış, okuduklarınıvarlıktan kontrol ederek notlar tutmuş, daha sonra bu notlardan el-Muteber adlı eserini vücuda getirmiştir.

Bağdadi, kendinden sonraki dönemde ciddi bir etki bırakmış görünmektedir. Ömer Hayyam (Ö:1132) ile Sühreverdi (Ö:1191) onu tenkit ederken, İbn
Teymiyye (Ö:1328) takdirle anmakta Davud el-Kayseri zaman üzerine yazdığı bir risalede onun görüşlerine dayanmaktadır.

Bazı İslam filozoflarının Bağdadi ile ilgili görüşleri

“Bağdadi’nin İbn Sina ile mukayese edilmesi talebi üzerine, Ömer Hayyam, onun İbn Sina’yı anlayacak seviyede olmadığını söyler.”

“Sühreverdi, onun hakkında, filozofların delillerini anlamadan, burhana dayanmadan görüşler geliştirdiğini ileri sürer.”

“İbn Teymiyye onun eskileri taklit etmeyip hakikati aradığını belirterek takdir eder.”

Bağdadi’nin başlıca çalışmaları şunlardır:

1. Kitabü’l-Mu’teber fi’l-Hikme: Bağdadi’nin ifadesiyle bu eser, felsefi
kültürü almaya yetenekli olan uzaktaki öğrencilerin heder olmaması için, ilgili
konuların her bir yönünün açıklanıp onların anlayacağı şekilde bir tertip ve sıraya
göre hazırlanmıştır.

2. “Kitabu Sahih Edilleti’l-Nakl fi Mahiyeti’l-Akl: http://www.ifao.egnet.
net/anisl/16/ adresinden ulaşılabilir.
3. Risale fi’l-Kaza ve’l-Kader
4. Kitabü’n-Nefs: el-Muteber’deki Kitabu’nefs bölümüne benzer
5. İhtisaru Kitabi’t-Teşrih: Galen’nin Arapça’ya çevrilen bir eserinin
özetidir.
6. Kitabü’l-Akrabazin: Farmakolojiye ilişkin bir eserdir.
7. Kitabü Siyaseti’l-Beden ve Fazileti’ş-Şarab ve Menafiihi ve Madarrihi
8. Havaşi: İbn Sina’nın kanun adlı tıp eserinin birinci bölümüne düşülen
notlardır.
9. Eminü’l-Ervah fi’l Maacin
10. Risale fi Sebebi Zuhuri’l-Kevakibi Leylen ve Hafaiha Neharen: Yıldız-
ların gündüz görünmeyişine ilişkin bu eser Almanca’ya da çevrilmiştir.
11. Şerhu Sifri’l-Camia: Ahd-i Atik’in Vaiz bölümünün şerhidir8

Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi – Prof.Dr. A.Kamil Cihan’ın makalesinden derlenmiştir.

Ebu’l-Berekât Bağdâdi

(1076-1166)

Ebu’l-Berekât Bağdâdi, 1

2. yüzyılda islam felsefesinin en etkili filozoflarından biri olmasına rağmen, çok fazla tanınmamış bir düşünürdür. Ortaçağ’da ve sonrasında Batı düşüncesinde bilinen bir filozof olmamıştır.

Yaşamı

Ebu’l Bağdadi’nin asıl adı Hibetullah’tır, Yahudi bir ailenin çocuğu olarak Bağdat’da dünyaya gelmiştir. Daha sonra Müslüman olmuştur. Zamanında Abbasi halifesi Müktefi Billah ile iyi ilişkileri olduğu sanılmaktadır.

Felsefesi

Ebu’l Berekat, bazı kaynaklarda filozof olarak İbn Sina’dan ve hatta Arsisto’dan bile üstün görülür. İslam felsefesinde, Meşşaililere karşı eleştiriler yöneltmiş, İşraki okulunu görmezden gelmiş, özgün düşünceler üretmiş ve esas olarak kelâm felsefesinin gelişmesine etki etmiştir. Fahrüddin Râzi ve Nasîr Tûsî gibi kelam felsefecileri, kendi rasyonel düşünce sistemelerini Gazâli’nin kuşkuculuğuna karşı kouryabilmek için Ebu’l Berekat’ın fikirlerinden destek almışlardır. Bu sebepten kelamcılar arasında sayılmaktadır, ancak çalışmalarının özgünlüğü kelamcıların sınırlarını çok aştığı da kabul edilir.

Bilimler sınıflaması, mantık sistemi, bilgiye getirdiği açıklama biçimlerinde zamanını aşan ve özellikle daha sonra (özellikle ortaçağdan sonra) ortaya çıkacak olan felsefi yönelimlere benzer argümanlara sahip olduğu görülür. Zihin bilimleri (mantık, matematik, astronomi), duyu bilimleri (doğa bilimleri) ve akıl bilimleri metafizik, ilahiyat) olarak düzenlediği bilim ve bilgi alanını, felsefi sisteminin dayanağı yapar Berekat ve bütün görüşlerini bu temel üzerinde yükseltir. Bu ayrımlar kısmen Aristoteles’in metafiziğinin yeniden eleştirel değerlendirilmesidir.

Metafizik sisteminde Bağdadi, akılcı bir filozof olmasına rağmen, olasılık kavramını işin içine sokmuştur, ancak bunu farklı bir şekilde anlamlandırır. Gazali’nin eleştirel kuşkuculuğunu sistemi için kabul edilemez bulur. Onun arayışı, teorik akılda insanı duyu verilerinin olasılıksal belirsizliğinden kurtaracak ve zihinsel bir sezgi ile dile ulaştıracak yolu bulmaya yöneliktir. O bu yolun akıldışı bir sezgi ile mümkün olduğunu öne sürmektedir ki, böylece hem meşşailikten hem de işrakilikten ayrı bir yol tutmuş olmaktadır.

Ebu’l Berekat, kategoriler alanını, düşünceye ait olanlar ve varlığa ait olanlar şeklinde iki alana ayırmaktadır; buna göre örneğin zaman ve mekân düşünceye ait kategorilerdir ve nitelik, etki gibi kategorilerse varlığa ait kategorilerdir. Filozof bu kategorileri sisteminde açıklıyor ve temellendiriyor. Özellikle zaman konusunda önemli felsefi açıklamalar getirir. Zamanın ve mekânın sonsuzluğunu öne sürer ve bununla birlikte yaradılışın başı ve sonu olmadığını savunur. Zamanın hareketle ilgisi olmadığını ve hareketin sayısı olmadığını ispatlamıştır.

Bunlara bağlı olarak insan bilgisini, doğrudan doğruya bildiğimiz şeyler(öze ait bilgiler) ve duyular yoluyla bildiğimiz bilgiler(araza ait bilgiler) şeklinde iki bölüme ayırmaktadır. Tanrı bilgisini, araza ait bir bilgi olarak temellendirir, ona göre Tanrı’nın özünü ve sıfatlarını asla bilemeyeceğiz.

Kaynak İslam Felsefesi, Hilmi Ziya Ülken, Cem Yayınları.

Vikipedi