Gelişmiş ülkelerin az gelişmiş ülkelere siyasal, ekonomik, askerî ve insanî amaçlarla verdikleri yardım. Dış tasarrufların bir cinsi de tamamen veya kısmen karşılıksız olarak verilen hibe ve yardımlardır. II.Dünya Savaşı’ndan sonra Avrupanın yeniden kalkınmasını sağlamak amacıyla A.B.D. tarafından başlatılan ve daha sonra ‘Ortak Savunma Sistemi’ içinde devam ettirilen dış yardımlar, döviz, tarım ürünleri fazlası ve askeri malzeme şeklinde yapılmakladır. Dış yardımların döviz olarak ödenenleri 1950’lerde herhangi bir ön şart taşımadan verilirken, 1960’dan sonra şartlı yardım şekline dönüşmüştür. Şartlı yardımlarda, yardımı veren devlet bu yardımın belli projelerin veya kendi ülkesinden yapılacak ithalatın finansmanında kullanılmasını istemekte ve yardımı ancak bu şartın gerçekleşmesi halinde vermektedir. Az gelişmiş ülkelerde, iyi yatırım projelerinin kıt olduğu dikkate alınırsa şartlı yardımların kaynak israfını önleyeceği düşünülebilir. Buna rağmen şartlı yardımların millî kalkınma stratejisine ters düşme tehlikesi de vardır.
Genel olarak dış yardımlar siyasal, ekonomik ve insanî amaçlar gözetilerek yapılmaktadır.