Dimitri Şostakoviç Kimdir, Hayatı, Hakkında Bilgi

ŞOSTAKOVİÇ, Dimitri (1906-1975)

SSCB’li besteci. 20.yy’ın en önemli senfoni bestecilerindendir.

Dimitri Dimitriyeviç Şostakoviç 25 Eylül 1906’da St.Petersburg’da (sonra Petrograd, bugün Leningrad) doğdu, 9 Ağustos 1975’te Moskova’da öldü. Anne ve babası da müzikçiydi. Küçük yaşta üstün yeteneği ile dikkati çekti. Bu nedenle önce St.Petersburg’daki Glasser Müzik Okulu’na, ardından 1919’da Petrograd Konservatuvan’na gönderildi. 1923’e değin Leonid Nikolayev ile piyano, 1925’e değin de Aleksandr Glazunov ile kompozisyon çalıştı. 1927’de Varşova’da düzenlenen Uluslararası Chopin Yarışması’nda başarı kazanarak iyi bir piyanist olduğunu kanıtladıysa da, bu alanda çalışmayı sürdürmedi. 1925’te okulu bitirirken yazdığı I.Senfoni’ siyle yalnız ülkesinde değil, dünyada da müzik çevrelerinin dikkatini üstünde toplamıştı. Yapıt, 1927’de ünlü şef Bruno Walter tarafından Berlin’de, ertesi yıl L.Stokowski yönetiminde Philadelphia’da seslendirildi.

Şostakoviç, ülkesinde 1917 Devrimi’ni izleyen yıllarda çok beğenilen bir müzikçi olmuştu. Oysa 1930’larda, Stalin yönetimi sırasında resmi çevrelerin tepkisiyle karşılaştı. Mtsensk’li Lady Macbeth (sonra Katerina Ismailova) adlı operası 1936’da biçimcilikle ve küçük burjuva duyarlığıyla yüklü olmakla suçlandı ve yasaklandı. Bu suçlamayı kabul eden Şostakoviç toplumcu gerçekçi sanat anlayışıyla çelişmeyen bir müzik aranışma girdi. 1937’de seslendirilen ve kendisinin “haklı eleştiriye karşı bir Sovyet sanatçısının yanıtı” olarak sunduğu 5.Senfoni’si gerek SSCB’de, gerek başka ülkelerde beğenildi. Şostakoviç aynı yıl Leningrad Konservatuvan’na kompozisyon öğretmeni olarak atandı. 1942’de Kuybişev’de, 1943’ten sonra da Moskova’da kompozisyon öğretmenliğini sürdürdü. 1945’te Leningrad Konservatuvarı’na döndü.

II.Dünya Savaşı yıllarında Şostakoviç ulusal kahraman olarak görülmeye başlanmış, 1940’ta Stalin Ödülü’nü kazanmıştı. Ancak 1948’de, devletin resmi kültür politikası konumuna gelen Jdanovculuk, Şostakoviç ile birlikte Prokofiev, Haçaturyan gibi başka ünlü bestecileri de hedef aldı. Besteciler, tonaliteye ve ezgiye önem vermeyip, biçimci arayışlara yönelmekle suçlandılar. Aynı yıl konservatuvardan ayrılmak zorunda kalan Şostakoviç eleştirileri kabullendi. 1953’te Stalin’in ölümünden sonra devletin sanat politikası ılımlılaşınca, Şostakoviç, 1954’te SSCB’nin en büyük unvanlarından olan Halk Sanatçısı unvanıyla onurlandırıldı. Sovyet Bestecileri Birliği Yüksek Konseyi üyeliğine ve Leningrad kolu başkanlığına getirildi. 1960’ta Komünist Parti üyesi oldu. 1963’te konserva-tuvardaki derslerine döndü. 1966’da da Toplumcu Emek Kahramanı seçildi. Aynı zamanda kendisine ülke dışında SSCB’yi temsil yetkisi verildi.