Dekonstrüksiyon Nedir, Yapısöküm Nedir, Tanımı, Etimolojisi Hakkında Bilgi

Dekonstrüksiyon (Yapısöküm), filozof Jacques Derrida’nın metin ile anlam arasındaki ilişkiye ilişkin eleştirel bakış açısıyla ortak bir adı.

Derrida’nın yaklaşımı, belirli bir metnin yapısal bütünlüğüne veya amaçlanan anlamına ters düşen şeyleri kulak misafiri metinlerle okumaktan ibarettir. Amaç, dilin ve herhangi bir metnin dayandığı nesnenin indirgenemez, kararsız veya imkansız olduğunu ortaya koymaktır. Derrida, okumaları boyunca işyerinde Dekonstrüksiyonyı göstermeyi umuyordu, yani bu temel karmaşıklığın -bu da tanımıyla tamamen bilinemediği gibi- yapısallaştırma ve tahrip edici etkileri yollarını kullanmayı umuyordu.

Ontoloji, epistemoloji, etik, estetik, yorumbilme ve dil felsefesini kuşatan kıta felsefesindeki birçok tartışma, Derrida’nın gözlemlerine atıfta bulunmaktadır. 1980’lerde, Birleşik Devletler’deki beşeri bilimler alanındaki teorik girişimlere ilham kaynağı olmuşlardır. Hukuk dahil antropoloji, tarihçilik, dilbilim, sosyolojik dilbilim, psikanaliz, feminizm ve LGBT çalışmaları. Yapısöküm, mimaride Dekonstrüksiyonya de ilham verdi ve sanat, müzik, ve edebi eleştiri içinde önemli kaldı. Bununla birlikte, Dekonstrüksiyon, batı üniversitelerindeki çoğu Felsefe departmanı tarafından benimsenip kabul edilmemiştir.

Dekonstrüksiyona Genel Bakış

Jacques Derrida’nın 1967’deki Grammatoloji çalışması, yapısöküm sürecinde etkili olan fikirlerin çoğunu ortaya koydu.  Derrida’ya göre ve Ferdinand de Saussure’nin eserinden esin kaynağı alarak, bir işaret ve sözcük sistemi olarak dil yalnızca bu işaretler arasındaki kontrast nedeniyle anlam taşıyor. Rorty’nin iddia ettiği gibi, “sözcüklerin anlamı sadece başka sözlerle kontrast etkisi nedeniyle … herhangi bir kelime, Aristoteles’ten Aristoteles’ten filozofların Bertrand Russell’a umduğunu umursamadığı anlam ifade edemez; bunun anlamı, Dilbilimsel (örn. Bir duygu, duyu-datum, fiziksel bir nesne, bir fikir, bir Platonik Biçim) “. Sonuç olarak anlam asla mevcut değildir, aksine diğer işaretlerle ertelenmektedir. Derrida, bu görüşe göre, varlığın metafizik olarak kendine yeterli, ertelenmemiş bir anlamı olduğu yanılgısı – inancını ifade eder. Bir kavramın tersi bağlamında, yani / hiçlik, normal / anormal, konuşma / yazma vb. Gibi konularda anlaşılması gerekir.

Derrida ayrıca, “klasik felsefi bir muhalefette, barışçıl bir arada varoluşla değil, şiddet içeren bir hiyerarşiyle uğraşıyoruz. İki terimden biri diğerini yönetiyor (mantıksal, mantıksal vb.). Veya üstü vardır “: belirteç üzerinden belirteç; Mantıklı üzerinde anlaşılır; Yazı üzerine konuşma; Yapısallaştırmanın ilk görevi, bu muhalifleri bir metin veya bir metin cümleyi içinde bulmak ve tersine çevirmek olacaktır. Ancak yapısökümün nihai amacı, bütün karşıtlıkları aşmak değil, çünkü yapısal olarak duyu üretmek için gerekli oldukları varsayılmaktadır. Onlar sadece bir kez ve herkes için askıya alınamazlar. Çift muhalefetlerin hiyerarşisi daima kendisini yeniden açar. Yapısızlaştırma, sadece bütün metinlere özgü kararların ve keyfi şiddetin açıkça ortaya çıkmasına neden olan sonsuz bir analizin gerekliliğine işaret etmektedir.

Sonunda, Derrida, muhalefetin çalışma biçimini açığa vurmak ve çözmek için yeterli olmadığını savunuyor ve oradaki nihilist ya da alaycı bir tavırda duruyor; “dolayısıyla bu alandaki herhangi bir aracı etkili bir şekilde müdahale etmiyor”. Yapısökümün etkili olabilmesi için kavramları muhalefette sentezlemek değil, farklılıklarını ve ezeli etkileşimini işaretlemek için yeni şartlar yaratması gerekiyor. Bu, Derrida’nın neden yapısızlaştırmada her zaman aralıkları daha iyi işaretlemek için özgür bir oyun olarak değil de analitenin saf bir zorunluluğu olarak yeni terimler önerdiğini açıklıyor. Derrida undecidables, yani simülacrum birlikteliği, yani felsefi (ikili) muhalefet içine artık dahil edilemeyen, ancak felsefi muhalefetlerin yaşadığı, zamana karşı direnen ve örgütleyen “yanlış” sözlü özellikleri (nominal veya semantik) birlikteliği olarak adlandırdı. Hegelci diyalektik (örneğin, farklılık, archi-writing, pharmakon, takviye, kızlık zarı, gram, aralık) biçiminde bir çözüm oda bırakmadan üçüncü bir terim oluşturmaktadır.

Dekonstrüksiyon Etimolojisi
Derrida’nın “Dekonstrüksiyon” kelimesini orijinal olarak kullanması, Martin Heidegger’in Derrida’nın metinsel okumaya başvurmaya çalıştığı bir kavram olan Destruktion’un bir çevirisiydi. Heidegger’in dönemi, geleneğin bir sözcüğe ve onun ardındaki tarihte dayatılan kategorileri ve kavramları keşfetme sürecinden bahsetti.