Carl Bergbohm Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

BERGBOHM, Karl Magnus (1849-1927)

Alman hukuk felsefecisi. Devletler hukukunda pozitivist görüşün savunucularındandır.

18 Eylül 1849’da Riga’da doğdu. 12 Kasım 1927’de Bonn’da öldü. İsveç kökenli bir ailenin çocuğuydu. Babası tüccardı. 1874’te Dorpat Üniver-sitesi’ni bitirdi. 1875-1876 arasında Berlin ve Leipzig üniversitelerinde hukuk öğrenimi gördü. 1876’da Dorpat Üniversitesi’den devletler hukuku alanında doktora aldı. 1877’de doçent oldu ve devletler hukuku, kilise hukuku ve hukuk felsefesi dallarında ders verdi. 1893’te Marburg Üniversitesi’nde profesör oldu. 1885-1897 arasında Devletler Hukuku Enstitüsü üyeliği yaptı.

Bergbohm, 1877’de yayımlanan Staatsvertraege und-Gesetze als Quellen des Völkerrechts (“Des 1er Hukukunun Kaynakları Açısından Antlaşmalar ve Yasalar”) başlıklı tezinde devletler hukukunun dayanağının devletin tek taraflı iradesi olduğunu ileri sürmüştür. Bergbohm’un bu savı daha sonra Jellinek tarafından geliştirilerek “devletin diğer devletlerle ilişkilerinde kendisini ancak kendi iradesiyle bağlayabileceği” biçiminde ortaya konmuştur. Bergbohm bu bağlamda “kendi kendini sınırlama” (auto-limitation) kuramını ortaya atan pozitivist hukukçulara öncülük etmiştir.

Bergbohm’a göre devletler hukukunun kaynakları devletler arasındaki antlaşmalar ve genel hukuk ilkeleridir. Bergbohm antlaşmaların devletler hukuku kaynağı sarılabilmesi için genel ve soyut hukuk kuralları kovması gerektiğini savunmuş, yalnızca iki devlet arasında akdedilmiş antlaşmaların, bu iki devleti bağlamakla birlikte, devletler hukuku kaynağı sayılamayacağını ileri sürmüştür. Böylece “kanun antlaşmalar” (Vereinbarungen) ve akit antlaşmalar (Vertraege) arasında bir ayrım yapmıştır.

Bergbohm devletler hukukunun kodifikasyonu-nu ütopik bir çaba olarak değerlendirmiş ve çalışmalarını antlaşmalar üzerine yoğunlaştırarak “silahlı tarafsızlık” doktrinini geliştirmiştir.

•    YAPITLAR (başlıca): Die beıvaffnete Neutralitaet, 1780-1783, 1884, (“1780-1783 Arasında Silahlı Tarafsızlık”); Staatsvertraege und Gesetze als Quellen des Völkerrechts, 1877, (“Devletler Hukukunun Kaynaklan Açısından Antlaşmalar ve Hukuk İlkeleri”); Das Naturrecht der Gegenwart, 1892, (“Günümüzde Doğal Hukuk”).

Türk ve Dünya Ünlüleri Ansiklopedisi