Kimdir

ATA BİN EBÎ REBÂH KİMDİR? HAYATI VE ESERLERİ

Atâ’ b. Müslim Ebû Muhammedi’l-Mekkî, Tâbiîn’in kibârındandır. Ba­bası Ebû Rebâh’ın ismi “Müslim”dir. Hazret-i Ömer’in Mekke’de âmili bu­lunan “İbn-i Haysem el-Fehrî”nin âzadlısı idi. Bu cihetle kendisine “Müslim el-Mekkî el-Kureşî” denir.

Atâ’ Habeşiyyü’1-asl olduğundan siyah renkli idi. (35) târihinde doğmuş, (115) senesi Mekke’de vefat etmiştir.

Tabiîn Arasındaki  Mevkii:

Atâ’ büyük bir âlimdir. İlminin çokluğuyla, lisânının fasâhatıyle temayüz etmişti. Herkes, sika olduğunu, diyanet ve celâlet sahibi bulunduğunu i’tirâf etmektedir. Ekseri sükût eder, söze başlayınca da min indi’llâh müeyyed gi­bi sanılırdı.

Atâ’, iki yüz kadar Sahâbe’ye yetişmiştir. Hazret-i Âişe’den, Abdu’llâh b. Abbâs, Abdu’llâh b. Ömer, Abdu’llâh b. Câbir gibi zevattan hadîs rivayet eder. Kendisinden de Ebû İshak, Mücâhid, Zührî, Amr b. Dînâr ilim ahzetmislerdir. İmâm-ı A’zam, Eyyûb, Hüseyin el-Muallim, İbn-i Cüreyc, Evzâî gibi zâtlar da rivayette bulunurlar.

Mekke-i Mükerreme’de iftâ vazifesi Atâ’ya müntehi olmuştu. İbn-i Ab­bâs veya İbn-i Ömer Hazretleri: “Ey Mekkeliler! Sizin yanınızda Atâ’ bu­lunduğu halde neye benim başıma toplanıyorsunuz?” demişti.

İmâm-ı A’zam derdi kî: “Ben Atâ’dan daha faziletli bir zât görmedim.”

İbn-i Abbâs’dan sonra kürsî-i tedris Atâ’ya intikaal etmişti. Tefsirleri, emsali gibi, rivayet tarîkına müstenid, bizzat Ashâb-ı Güzînden müstefâddır. En ziyâde İbn-i Abbâs’dan rivayette bulunur.

İbn-i Hacer’in ifâdesine nazaran rivayet ettiği hadîslerin bâzılarında İr­sal vardır. Yani Resûl-i Ekrem’den ilk rivayet eden zâtın ismi zikredilme­mektedir.

Sizden adalet sahibi olanları îşhâd ediniz.” âyet-i kerîmesi’nin tefsiri sırasında, Abd b. Humeyd ile Abdü’r-Rezzâk, Atâ’-dan şöyle nakletmektedirler: “Ata’ dedi kî: Nikâh şuhûd iledir, talâk şuhûd iledir, müracaat da  şuhûd iledir.”

Velhâsıl, Atâ b. Ebî Rebâh, mümtaz, mübarek bir âlimdir. Rahmetu’Ilâhi aleyh.

Me’hazlar:Umdetü’l-Kaarî, Ed – Dürrü’I- Mensûr Takrîbü’t-Tehzîb, Hâ-şiye-i Takrîb,Mevzûâtü’1-Ulû Tehzîbül Esmâ’  ve’l-Lûğat.

KAYNAK: Ömer Nasuhi Bilmen, Büyük Tefsir Tarihi (Tabakatü’l-Müfessirin), Bilmen Yayınevi

İlgili Makaleler