Arif Ay kimdir? Hayatı ve eserleri
Arif Ay kimdir? Hayatı ve eserleri: 1953 yılında Niğde’de doğan Arif Ay, orta öğrenimini Ankara’da tamamladı. Bir süre A. Ü. İlahiyat Fakültesi’ne, bir süre de Erzurum Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’ne devam etti. Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümü’nü ve G. Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Lise yıllarında başladığı şiir çalışmalarını Edebiyat Dergisi’nde sürdürdü. Hikaye ve denemelerini de bu dergide yayımladı.
Şiir Kitapları:
BİR SEVDA ELLERİMİZ
Bir akşam rüzgâra gider Gözlerin dolu bir güzel güneş Sonunda ellerimiz
Mavisi senden Topladığım bu gök Yürürken çoğalan gözlerin Bakışımızı paylaşır kuşlar
Önümü kesen endam Tutuşur eteklerinde deniz Bir sevda elerimiz
(Hira, s. 9)
ŞİİRİN KANDİLLERİ
Soluk soluğa bir tren geçer bırakır gider akşamı
taşır seni yağmurun-hüznün taşlaşmış sokaklarda: uçurum, bin yıllık bir ezgidir Şiir: acıyı kayda geçirir
güneş öylece üstünde dağın sen denizi yarıyorsun: şimdi bıçağı biler gibi tükenen bir şey mi akşam bir tren soluk soluğa geçer.
(Şiirin Kandilleri, s. 9)
FETHİ AĞABEY
Zâhirin ve bâtının bahçelerinde gezdirirken bizi evvel ve âhir arasında açan bir güldü sözlerin
gecenin körebesi, gündüzün şaşısı enkazlar arasında kaybolmuş adı konmamış çocuklardık kalbinin adını koydun bize önüne, arkana, sağma soluna selâm vere vere
Susuzduk, kuraktık, çoraktık on parmağından gürül gürül sular akan ebedî çeşmeden sülar içirdin bize acının kumaşından aşkın esvabını biçerdin dar gelirdi, sığmazdı kaba gövdelerimiz durmadan yontar, inceltirdin ey gönül ustası
ağzın bal kovanı saçlarm oğul kalbimiz tekil, duamız çoğul
(İmâ Kitabı, s.46)
MARAŞ
gülün oymağı bizdedir gör ki acıdandır rengi
zaman garbı yelidir eser
usul ve sessiz, dervişim şöyle ki
gönül gergefinde dokunup
biçtiğin kumaş, sonra
konup göçtüğümüz kervansaraylarca
eski, bu maraş
dervişim şöyle ki
gülün oymağı bizdedir gör ki acıdandır rengi
(Dosyalar, 1980, s. 43)
IRMAĞA BAKARAK SÖYLENMİŞ ŞİİRLER
beklemek ömrün rüyasında bir andır
dil söylemese de gönül üryandır
yâr ile yâran o da ihvandır
hasrete düştü gönül her dem giryandır
siz kalbimizin künhüsünüz
buğdayla savrulan yağmura büründünüz
gelinciklerdendi ellerinizin işman
kim oralı kim buralı bilendiniz
taş u toprak ile girip ihrama
gönül kapılarını çala çala
vardınız o sonsuz şâra
döner devran döner devran sonu Ahî-Evran’dır söz pazarında dokunan al şalı beyaz çuhaya tebdil eyleyen Hacı Bayram’dır.
(Türkiye Kültür ve Sanat Yıllığı-1990, s. 255)
KAYNAK: TÜRK EDEBİYATI 4. CİLT, AHMET KABAKLI, TÜRK EDEBİYATI VAKFI YAYINLARI, İSTANBUL
Arif Ay kimdir? Hayatı ve eserleri hakkında bilgi: Şair ve yazar. 9 Aralık 1953, Balcı köyü/Bor / Niğde doğumlu. Eyüp Önder, Halis Emre, Musa Deniz takma adlarını da kullandı. İlk ve ortaokulu Ankara’da tamamladı. Bor Şehit Nuri Pamir Lisesi, Ankara Üniversitesi ilahiyat Fakültesi (1971-74) ile Erzurum Üniversitesi İlahiyat Fakültesinde (1975-78) bir süre öğrenim gördü. Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümü ve Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünden (1988) mezun oldu. Yüksek lisansını Gazi Üniversitesi SBE’de tamamladı. (1974-76). 1974’te Türkiye Çimento ve Toprak Sanayii Genel Müdürlüğünde kütüphane memuru olarak çalıştı. Aynı kurumda eğitim şefliği yaparken 1990’da Başbakanlık Aile Araştırma Kurumuna eğitim müdürü olarak atandı. 1993 yılında Aile Araştırma Kurumundaki görevinden ayrılarak Kırıkkale Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde okutman olarak görev aldı. 1999 yılında emekli olduktan sonra Başkent Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümünde öğretim görevlisi olarak çalışmalarını sürdürdü.
İlk edebiyat zevkini, annesinin söylediği ninniler ve anlattığı masallarla, babasından dinlediği Hz. Ali cenkleri ve kesik baş hikayelerinden alan Arif Ay, lise yıllarında başlayan şiir çalışmalarını Bor’un Sesi, Niğde Hakimiyet gazetelerinde yayımladı. Ardından çalışmalarını 1972’de tanıştığı Nuri Pakdil yönetimindeki Edebiyat dergisinde sürdürdü. 1977-84 arasında bu derginin sahibi ve sorumlusu oldu. Edebiyat’ın kapanmasından sonra şiir ve öyküleri Yedi İklim, İkindi Yazıları, Kırağı, Kaşgar, Ünlem, Hece, Kırklar dergileri ile Yeni Şafak, Sağduyu, Milli Gazete’de çıktı. Hikaye ve denemelerini de bu dergilerde yayımladı.
Antoloji: Anne Hikayeleri (1991), Çocuklara Şiirler (2001), Anne Şiirleri (2001)
Kaynak: Türk Çocuk ve Gençlik Edebiyatı Ansiklopedisi, 2. Cilt, Hasan Latif SARIYÜCE, Nar yayınları, 2012