Argo Nedir Anlamı Özellikleri Nelerdir Sözlükte Anlamı

Bir milletin konuştuğu dilin içinden çıkan ve belli bir sosyal topluluk tarafından özel terimlerin kullanıldığı konuşma sistemine denir. Bu konuşma sistemi talebe argosu, asker argosu, hırsız argosu gibi topluluk adlarıyla anılır. Argo, yaşayan ve sürekli değişen bir dildir. Kelimeleri örtülü olarak kullanma, eski bölge dilinden faydalanma, hayvanları konuşkan, cansız eşyayı canlı gibi gösterme, yabancı asıllı kelimelere yer verme yoluyla mizah ve alay çeşnisi katılarak oluşturulur. Argonun bir bakıma toplum içinde çevreye kapalı yaşayan sosyal toplulukların az çok gizli düşüncelerinin kendi aralarında kullanması ihtiyacından doğduğu gözlenir. Argo sosyal bir zümrenin kullandığı dil olmasından dolayı gizli dil, meslek dili, diye de adlandırılır. Yazılı argoyu, çok az görüldüğü için meslek dili saymak doğru olmaz.

TDK Sözlükte Argo
Her yerde ve her zaman kullanılmayan veya kullanılmaması gereken çoklukla eğitimsiz kişilerin söylediği söz veya deyim.
2. Kullanılan ortak dilden ayrı olarak aynı meslek veya topluluktaki insanların kullandığı özel dil veya söz dağarcığı, jargon.
3. mec. Serserilerin, külhanbeylerinin kullandığı söz veya deyim.
Güncel Türkçe Sözlük

Kullanılan ortak dilden ayrı olarak, belirli toplulukların, sesbilgisi, yapıbilgisi, sözdizimi ve anlam bakımından özellikler gösteren dili veya sözcük dağarcığı: Uçlanmak (vermek) , papel (para) , tüymek (kaçmak) , çakmak (sınıfta kalmak veya anlamak) vb.
BSTS / Dilbilgisi Terimleri Sözlüğü 1972

1. Farklı bir anlaşma biçimi sağlamak üzere aynı meslek veya topluluktaki insanların ortak dildeki kelimelere özel anlamlar vermek, bazı kelimelerde değişiklik yapmak, dilin lehçelerinden, eskimiş ögelerinden ve yabancı kökenli biçimlerinden de yararlanmak suretiyle oluşturdukları, herkesçe anlaşılmayan kelime ve deyimlerden oluşan, gereğinde mecazlı anlamlara da yer veren özel dil veya söz dağarcığı: Asker argosu, öğrenci argosu, kalaycı argosu, hırsız argosu, gemici argosu, şoför argosu gibi.
2. Külhanbeylerin ve tulumbacıların kullandıkları, özel anlamlı kelime ve deyimlerin yer aldığı kaba dil: ağzını ıslatmak «içki içmek», alarga durmak «uzak durmak, açık durmak», aftos «kadın, sevgili», araklamak «çalmak», açmaza gelmek «tuzağa düşmek», atmasyon «asılsız anlamsız, uydurma, yalan söz veya haber», anafor «bedava, parasız», cavlağı çekmek «ölmek», dolma «yalan hile», fıymak «kopmak, savuşmak», kayış aşırmak «hile yapmak», ibiğini kaldırmak «kafa tutmak», tırnakçı «hırsız, yankesici», uyutmak «aldatmak, kandırmak», papel «para», papaz uçurmak «eğlence alemi yapmak, rakı alemi yapmak», uyuzlanmak «huylanmak, şüphelenmek», viraj almak «çok yalan söylemek», volta «bir aşağı, bir yukarı dolaşma», yaylanmak «çekip gitmek», yürek Selânik «cesaretsiz, korkak», zoka «tuzak, hile, dalavere, oyun» vb.
BSTS / Gramer Terimleri Sözlüğü 2003