Kimdir

Ali İzzet Özkan kimdir? Hayatı ve eserleri

Ali İzzet Özkan kimdir? Hayatı ve eserleri:  (1902-1981) Şarkışla’nın Ügük köyünde doğan Âşık Ali İzzet (Özkan) uzun şairlik hayatın­da, usta bir ozan olarak tanınmıştır. Küçük yaşlarda saz dersleri alarak yetişmiş, ülkemizi birçok kere dolaşarak hem geçimini hem de şöhretini sağlamıştır. Şiir kitabı da “Mühür Gözlüm” adını taşımaktadır.

Ali İzzet’in bazı koşmaları, daha 1930’larda plağa söylendiği için halk arasın­da hatta üst katlarda daha büyük ilgi toplamıştır. Onu ünlendirmiş olan şarkı şi­irleri arasında “Mühür Gözlüm” ve “Mecnunum Leylimi Gördüm” gibi şiirleri bil­hassa sayılmalıdır.

Vezinde, kafiyede, deyişte, ele alışta ustalığı olan bu şairin belki zayıf bir yanı, hemen her konuda, hatta politikada bile, yerli yersiz koşmalar söylemesidir:

KISKANIRIM

Mühür gözlüm seni elden,

Sakınırım, kıskanırım.

Uçan kuştan, esen yelden.

Sakınırım, kıskanırım.

Kavımımdan, akrabandan,

Kardeşinden, öz babandan,

Seni doğuran anandan,

Sakınırım, kıskanırım.

Beşikte yatan kuzundan,

Hem oğlundan, hem kızından,

Ben seni senin gözünden,

Sakınırım, kıskanırım.

Havadaki turnalardan,

Su içtiğin kurnalardan,

Geyindiğin sırmalardan,

Sakınırım, kıskanırım.

Al, İzzet’i ancalardan Elindeki koncalardan,


Yerdeki karıncalardan, Sakınırım, kıskanırım.

KOŞMA

Gidin kuşlar! Gidin yazlar geliyor,

Elvan elvan renge boyanan, dağlar!

Turnalar gidiyor, kazlar geliyor,

Giyinin kuşanın, donanın dağlar!

Ak çiçekler domur domur göz verir,

Sallandıkça birbirine söz verir,

Gökler yere ninni söyler, haz verir,

Ala şafak söktü uyanın dağlar!

Kumrular dem çeker derelerinde,

Dudular seslenir tepelerinde,

Mart ile Nisanın aralarında

Göğerir çayırın çimenin, dağlar.

Ak bulutlar birbirini kovalar,

Duman olur yüce beller, ovalar,

Kuşlar hengameyle yapar yuvalar,

Öter dertli, dertli, dayanın dağlar!

Ağaçlar burçlanır ağ çiçekleri,

Burcu burcu kokar bağ çiçekleri.

Efil efil eser dağ çiçekleri,

Yel vurdukça mavi reyhanın, dağlar!

Yaz bahar ayları geldi, Al’İzzet! Ağlaşan bülbüller güldü Al’İzzet! Dağ başı tandır baş’oldu Al’İzzet! Sizde yatan ölmez, inanın dağlar!

KAYNAK: TÜRK EDEBİYATI 4. CİLT, AHMET KABAKLI, TÜRK EDEBİYATI VAKFI YAYINLARI, İSTANBUL