Akil bin Ebu Tâlib

Akil bin Ebu Tâlib. Hz.Muhammed’in amca oğlu, Ali’nin kardeşi, uzun müddet Peygamberin İslam’a davetine icabet etmedi. Bedr savaşında Mekkeliler tarafında savaştı — sonradan anlattıklarına gö­re, bu hareketi rızası hilâfına yapmış imiş (krş. Nevevi,) — ve esir düştü. Lâkin, fidyesi el-Abbâa tarafından ve­rilerek, kurtarıldı (İbn Hişâm’ın gözden ka­çırdığı bu olayın hikâyesi için krş. Taberi, I, 1344 v.d. ve Ya’kubi). Akil sonrasında, bazılarına göre Mekke’nin fethinden, bazılarına göre de Hudeybiye Anlaşmasından sonra (İbn Hacer, Işâba, II, 1175), İslâmiyeti kabul ederek, Medine’ye gitti. Mute’ye karşı yapılan felâketli seferde, kardeşi Cafer’e refakat etti. Bunu takip eden sefer­lere katılmasına bir hastalık mâni oldu; lâkin bazı müellifler onu Huneyn savaşına işti­rak ettirmektedirler. Ali halife olunca, Akil ondan ayrılarak, Mu’âviye’ye iltihak etti ve kardeşine karşı Sıffın’de muharebe etti (krş. Belâzori). Mu’âviye’nin hükümdarlığı esnasında ve­fat etti (bazılarına göre, vefatı Yezîd’in sal­tanatının ilk zamanlarına düşer).

Akil eski aile şecerelerini pek iyi bilmekle meşhur olup, hükümet divanı defterlerinin tan­ziminde Ömer’e yardım etmiştir,