Akif İnan kimdir? Hayatı ve eserleri

Akif İnan kimdir? Hayatı ve eserleri: (1940-2000) Urfa’da doğan Akif İnan, Ankara Üniversitesi DTC Fakültesi Edebiyat Bölümü’nü 1972’de bitirdi. Çeşitli liselerde ve Gazi Eğitim Enstitüsü’nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Hilâl dergisi yayınlarını yönetti. Türk ocakları, genel merkez mü­dürü oldu. Edebiyat ve Mavera dergilerinin kurucularından, şair ve yazarlarından olan İnan, “Yeni İslamcı Akım”ın özellikle nazariyatını (teorisini) yapan değerler­dendir. Bu konudaki yazılarını Edebiyat ve Medeniyet Üzerine Denemeler (1972)’de toplamıştır. 1974’te yayımladığı tek şiir kitabı Hicret’tir. Daha sonra ikinci şiir kitabı Tenha Sözleri (1991)’i yayımlamıştır. “Din ve Uygarlık” adlı dene­melerini ise 1986’da yayımlamıştır. “Yeni Türk Edebiyatı” adıyla bir de ders kita­bı yazmıştır.

Divan edebiyatına hayran olan ve bu şiirin bütünüyle “İslâmî” timsal ve me­cazlardan, İslâmî düşünce, inanç ve iman unsurlarından oluştuğunu ısrarla belir­ten Akif İnan, özellikle bu düşüncesine uygun şiirler yazarak “Yeni İslâmî Akım ” ile Divan edebiyatımız arasında bağlar kurmaya çalışmıştır.

Kendisi, Divan edebiyatına Halk edebiyatının şekil ve muhtevasını da katarak, beyit birimlerine dayalı şiirler yazmıştır. Vezinli hissini veren fakat kafiyelere önem vermeyen bu şiirlerde geleneğe dayalı bol kelimeli güzel bir dil vardır. Aş­kın, düşüncenin serbest ufuklarında gezinmekle beraber, bütün kuşaktaşları gibi İnan da İslâmiyet’e, Kur’an ‘a, Peygamber’e, Asr-ı Saadet e işaret eden tema ve me­cazlara geniş yer vermektedir.

UMUT GAZELİ

Soyundum çileden dönmemesine Bilendim ışıktan gözyaşlarıyla

Acılar umudu durdurur bize Bir zırha büründüm bu çağa karşı

Edep senin sabır benim delimdir Askerler üretir sessiz ve derin

Bayrağa dönüşen alnımdır şimdi Ellerim ağların mahşer makası

Türkümüz dünyayı kardeş bilendir Gökleri insanın ortak tarlası.

(Hicret, s. 10)

ZAMAN’dan

Susarak anlattım bütün gizliyi Sakladım duygumu ben konuşarak

En iyi anlatış artık susmaktır Anladım bunu ben seni bilince Gel denize yaslan yalnız denize Sırrını denizler taşır insanın

Bir uyku bölmezse anılarımı Korkarım çıldırtır bu hayal beni

Gözlerin ne kadar İstanbul öyle Sebiller uçuşur parmaklarında

Aşk ve tabiata ulaştır bizi

Gel kurtar bu şehrin gürültüsünden

Terketme bir eşya gibi nolursun Ölümsüz bir hasret yaşarken bende

Vurulmuş geyiktir sensiz zamanlar İçimin ormanı bir yangın yeri

Bir uyku bölmezse anılarımı Korkarım çıldırtır bu hayal beni

(Hicret, s. 37)

YOL

Buhar oldu şüphe kuluçkaları Kanım ki sürekli deli çağında

Bütün akımların ovası kalbim Yerle gök arası gelgitler bende

Ben de bu denize girdim gireli Her mahlûkun sesi arkadaşımdır

Güneştir gölgemin kefili astık Yelkenim mehtabın dizginindedir.

Başı sensin sonu sen yollarımın Ruhumun adresi kalbinde saklı

Beni ele veren hicabımdır hep Seni dilendiren güzelliğindir.

Sahip olmadığın neyim kalmıştır O inceliğinin işgalindeyim

Ardından bu yolun can görünür Sevdan kan gibidir damarımızda

(Mavera, Ağustos 1982)

KAYNAK: TÜRK EDEBİYATI 4. CİLT, AHMET KABAKLI, TÜRK EDEBİYATI VAKFI YAYINLARI, İSTANBUL