Edebi Şahsiyetler

Ahmed Kamil Efendi Kimdir, Hayatı, Eserleri, Hakkında Bilgi

AHMED KÂMİL EFENDİ (ö. 1820) Alim ve musikişinas.

Küçük yaşta Kırım’dan İstanbul’a gel­di. Akrabalarının yardımı ile Enderun’a alındı. Güze) sesi ve mûsikiye olan kabi­liyeti ile dikkati çekerek kısa zamanda meşkhanede mûsiki meşkine başlatıldı. Mûsikideki temel bilgileri Musahip Kemânî Hızır Ağa, A’mâ Corci ve Tanbûrî İsak’tan öğrendi. Önce Enderun çavuş­ları arasına, I. Abdülhamid zamanında da müezzinbaşılık görevi ile Has Oda’ya alındı. III. Selim’in saltanatında ikinci imamlık, 11. Mahmud’un tahta çıkma­sından sonra da başimamlık vazifele­rinde bulundu. 1811’de Cennet Filizi la­kabı ile tanınan Abdülkerim Efendi’nin saray başimamlığına tayini ile bu vazi­feden ayrıldı. Hayatının son yıllarında iki defa (1812-1818) Rumeli kazaskerli­ğine tayin edildi. Bu arada 1813’te hac­ca gitti. 17 Şubat 1820’de seksen yaşla­rında vefat etti. Tayyarzâde, Tdrih’inde ondan Ahmed Kâmilî Efendi diye söz etmektedir.

Ahmed Kâmil Efendi, Arapça ve Fars­ça’ya hâkimiyeti, fıkıhta ve bilhassa ferâizde derin bilgisi sebebiyle zamanın âlimleri arasında da yer almıştır. Ayrıca devrinin mûsiki üstatları içinde şöhret bulmuş, hayatının büyük bir kısmını sa­rayda geçirmiş, söa mûsikisinde III. Se­lim’in hocalığını yapmıştır. Bazı bestele­ri olduğu söylenmekte ise de bunlardan hiçbiri günümüze ulaşmamıştır.

Bibliyografya

1) Şânîzâde, Târih, II, 108;
2) Hızır İlyas, Letâif-i Enderun, İstanbul 1276, s. 60;
3) Atâ Bey. Tarih, 111, 23, 24, 79;
4) Cevdet, Târih, XI, 56-57;
5) Zekâizâde Ahmed (Irsoy), Mevlevi Ayinleri (İs­tanbul Konservatuarı neşriyatı), İstanbul 1935, X, önsöz, s. FV-V;
6) Uzunçarşılı, Osmanlı Tarihi, IV/2, s. 565.
 
TDV İslam Ansiklopedisi