Abdullah ibn Cafer bin Ebi Talib
Abdullah bin Cafer bin Ebi Talib, dördüncü halife Hz.Ali’nin yeğeni. Babası İslâmiyeti erkenden kabul edip, Habeşistan’a ilk hicret eden mü’minler arasında idi. Genel kanaata göre, Abdullah orada dünyaya gelmiştir. Validesi Esma bint Umays el-Haş’amiya tarafından, Muhammed bin Ebi Bekr’in kardeşi idi. Babası birkaç sene sonra, oğlu ile beraber, Medine’ye döndü. Abdullah büyük sahaveti (cömertlik) ile meşhurdur. Bu sebepten kendisine bahr al~cüd ( sahavet denizi ) lakabı verilmişti. Her ne kadar adı Ali’nin zamanında ve onu takip eden devirde dahi geçerse de, siyasette hiç bîr mühim rol oynadığı görülmez. Muaviye Mısır’ın yiğit valisi Kays bin Sa’d’i, Ali’nin nazarında şüpheli bir vaziyete düşürmeğe çalışmak isteyince, Abdullah bu valiyi azletmeği tavsiye etti. Ali bu tavsiyeye kapıldı. Bu suretle Kays’in yerini, az zamanda Mısır’da büyük kargaşalıkların hüküm sürmesine sebep olan, Muhammed bin Ebi Bekr’e vermek hatasında bulundu. Bu hâdise H.36 ( 656/657 ) da vukua geldi. Yezid H.60 (680) ta babası tarafından halife atanınca, Kufe Şiîleri, Huseyin bin Ali’yi, halîfe ilân etmek için, oraya davet ettiler. Bu tehlikeli teşebbüsten Huseyin’i vazgeçirmek hususunda, neticesiz kalan gayretlerde bulunanlar arasında ‘Abdullâh’ta vardı. Umumî kanaate göre, ‘Abdullah H.80 (699/700) de Medine’de vefat etti; diğerlerine göre, H.84 veya 85 senesinde ve daha zayıf bir rivayete göre de, 87 veya 90 senesinde vefat etmiştir.