Abdullah bin Huzâfe

Abdullah bin Huzâfe, (Ebû Huzâfe Abdullah bin Huzâfe el-Kureşî es-Sehmî) (ö.655-56) Hz. Muhammed’in elçilerinden, sahâbî.

İslâm davetinin başladığı ilk günlerde müslüman oldu, Mekke döneminin çileli hayatını yaşadı ve kardeşi Kays b. Huzâfe ile birlikte ikinci Habeşistan hicretine katıldı. Hic­retten sonra Medine’ye dönen Abdul­lah’ın Bedir Savaşı’nda bulunup bulun­madığı konusunda ihtilâflıdır. Hâkim’in el-Müstedrek’inde yer alan bir rivayette (III, 63), Ebû Saîd el-Hudrî, Bedir’de onu bir bölük askerin başında kumandan olarak gördüğünü söyler. Hz. Peygamber, İran kisrâsı’na gönderdiği mektubu, Abdullah’ın başkanlığındaki bir heyetle gönderdi.

Abdullah, hicrî 9. yılda (630) Alkame b. Mücezziz’in kumandasındaki bir seriyyeye katıldı. Hz. Ömer’in halifeliğinde Suriye’nin fethinde görev aldı, Bizanslılar’a esir düştü. Daha sonra Mısır’ın fethinde bulundu ve Hz. Osman devri­nin son yıllarında Mısır’da öldü.

Abdullah Suri­ye’de çarpışırken onu esir alan düşman askerleri Peygamber’in ashabından ol­duğunu söyleyerek krallarının huzuruna çıkardılar. Kral, Hıristiyanlığı kabul etmesi halinde kendisine önemli mevkilerle birlikte pek çok servet vermeyi vaad et­ti. Teklifine önem vermediğini görünce bu defa onu ölümle tehdit etti; buna da aldırmayınca başından öperse hayatını bağışlayacağını bildirdi. Yine bir so­nuç alamayınca bu kez, kendi hayatıy­la birlikte esir müslümanların hayatını da bağışlayacağını söyledi. Bunun üze­rine Abdullah kralın alnından öperek seksen ya da yüz arkadaşının hayatını kurtardı. Medine’ye döndüklerinde olayı haber alan Hz. Ömer, Abdullah’ı alnın­dan öpmenin her müslümanın görevi olduğunu söyledi ve ilk olarak kendisi öptü.

Diyanet İslam Ansiklopedisi