Abdullah bin Huzâfe
Abdullah bin Huzâfe, (Ebû Huzâfe Abdullah bin Huzâfe el-Kureşî es-Sehmî) (ö.655-56) Hz. Muhammed’in elçilerinden, sahâbî.
İslâm davetinin başladığı ilk günlerde müslüman oldu, Mekke döneminin çileli hayatını yaşadı ve kardeşi Kays b. Huzâfe ile birlikte ikinci Habeşistan hicretine katıldı. Hicretten sonra Medine’ye dönen Abdullah’ın Bedir Savaşı’nda bulunup bulunmadığı konusunda ihtilâflıdır. Hâkim’in el-Müstedrek’inde yer alan bir rivayette (III, 63), Ebû Saîd el-Hudrî, Bedir’de onu bir bölük askerin başında kumandan olarak gördüğünü söyler. Hz. Peygamber, İran kisrâsı’na gönderdiği mektubu, Abdullah’ın başkanlığındaki bir heyetle gönderdi.
Abdullah, hicrî 9. yılda (630) Alkame b. Mücezziz’in kumandasındaki bir seriyyeye katıldı. Hz. Ömer’in halifeliğinde Suriye’nin fethinde görev aldı, Bizanslılar’a esir düştü. Daha sonra Mısır’ın fethinde bulundu ve Hz. Osman devrinin son yıllarında Mısır’da öldü.
Abdullah Suriye’de çarpışırken onu esir alan düşman askerleri Peygamber’in ashabından olduğunu söyleyerek krallarının huzuruna çıkardılar. Kral, Hıristiyanlığı kabul etmesi halinde kendisine önemli mevkilerle birlikte pek çok servet vermeyi vaad etti. Teklifine önem vermediğini görünce bu defa onu ölümle tehdit etti; buna da aldırmayınca başından öperse hayatını bağışlayacağını bildirdi. Yine bir sonuç alamayınca bu kez, kendi hayatıyla birlikte esir müslümanların hayatını da bağışlayacağını söyledi. Bunun üzerine Abdullah kralın alnından öperek seksen ya da yüz arkadaşının hayatını kurtardı. Medine’ye döndüklerinde olayı haber alan Hz. Ömer, Abdullah’ı alnından öpmenin her müslümanın görevi olduğunu söyledi ve ilk olarak kendisi öptü.
Diyanet İslam Ansiklopedisi